Boersma-Ring – één van de weinige rekeningen die ik met plezier heb betaald

Wij hebben Boersma-Ring benaderd op aanraden van een goede zakelijke relatie, die na een flinke burn-out tot onze aangename verrassing energieker leek dan ooit te voren. Hij gaf aan kind aan huis te zijn bij Erwin en Joanika. Nog steeds, ook na hersteld te zijn van zijn burn-out. “Jij brengt je auto toch ook twee keer per jaar naar de garage voor algemeen onderhoud?” Zei hij tegen me. Ik kon me hier eerst niet zo veel bij voorstellen. Gezien ons hectische bestaan wilde ik eigenlijk sowieso niet met dat soort scenario’s geconfronteerd worden. Het idee alleen al, dat het mij ook zou kunnen overkomen stond mij niet erg aan.

Enig schuldgevoel over het enigszins vermijden van dit contact, heb ik dan ook flink kunnen onderdrukken. Dit om maar niet geconfronteerd te worden met deze onmogelijke situatie. Het leek mij verschrikkelijk. Sterker nog, dit kon bij ons niet eens gebeuren. Dat liet onze zaak echt niet toe.

Onze vrouwen hadden wat intenser contact dan wij mannen en via via kreeg ik stiekem wel het nodige mee van wat er toen speelde aldaar. Maar ja, het ging tenslotte ook over hun, niet over ons gelukkig. Nog niet….

Totdat we ruim 2 jaar verder waren. En totdat ik heel laat in de gaten kreeg dat er onder ons dak ook het nodige vast begon te lopen. Achteraf snap ik niet dat ik die signalen niet eerder heb opgepikt. Nu weet ik dat ik het weigerde uit mijn eigen angst.

“De show must go on”, “Werk gaat voor het meisje”, mijn (lieve) hardwerkende vader had een heel repertoire aan spreuken.
Maar achteraf is alles eenvoudig. Ik geloof dat het Cruyff was die zei: ”je begrijp t pas, as je ’t ziet”. Maar echt goed kijken bleek het lastigste van alles. Ook achteraf gezien.

Thuis ging alles niet langer als een geoliede machine. En op de zaak ook niet meer. Uiteindelijk werd laat duidelijk dat het voor mijn vrouw allemaal te veel was. Eerst hebben we het nog geprobeerd met leuke dagjes uit, shoppen, cadeautjes, dagje uit met onze 4 kinderen, luxe korte vakantie. Dat hielp dan heel even, maar de oplevingen waren van korte duur.

Langzamerhand begon het steeds meer op een sneeuwschuiver te lijken, waarbij de sneeuwschuif steeds minder schuin ging staan, als u begrijpt wat ik hiermee bedoel. Er werd steeds minder sneeuw afgevoerd, de vrachtwagen ging steeds langzamer doordat de sneeuw zich langzaam opstapelde. Als een familie bedrijf, begonnen er steeds meer domino steentjes onbedoeld om te vallen.
Ik wilde mijn vrouw niet belasten en haar de rust gunnen en pleziertjes.

Ik zou wel een stapje harder lopen. Maar mijn twee benen en conditie bleken onverwacht en uiteindelijk toch ook niet genoeg geëquipeerd te zijn om deze krachten te verwerken. Het was net alsof ik met mijn vinger in het gat van de dijk zat. En dan moet u zich kunnen voorstellen dat dan allerlei mollen en woelratten hun kleddernatte hoofd uit de dijk staken, zo van: “Aah, u ook hier?” Ik dacht dat ik gek werd. Thuis alle hulp op- en ingeschakeld.

Door mijn ontkennende houding voelde mijn vrouw zich ook niet gezien en of gehoord. Laat staan dat ze zich serieus genomen voelde. Dit maakte dat zij ook één en ander voor zichzelf en mij bagatelliseerde.

Nou hadden we altijd een wisselwerking in onze relatie. Dat was nu ook het geval, alleen trokken ik en het bedrijf juist een flinke wissel op haar verantwoordelijkheidsgevoel. Tegenwerkende wisselwerking dus.

Met Joanika en Erwin kwamen we snel tot het inzicht dat we heel veel aannames hadden over elkaar en onze rolverdelingen hadden opgebouwd door de jaren heen. Het werd duidelijk dat er heel veel miscommunicatie was ontstaan.

Hoe goed we elkaar ook vanaf het begin aanvoelden, zo’n andere wending nam onze communicatie in onze zakelijke relatie. Door de intense en vertrouwde gesprekken met Erwin en Joanika hebben we zoveel inzicht gekregen. Dat nemen we nu ook mee naar zakelijke recepties, feestjes & partijen. We herkennen nu onze (oude) symptomen bij anderen en zijn dan samen zo blij dat we -uiteraard met steun van Joanika en Erwin – dit toch wel samen zo even overwonnen hebben.

Het heeft ons zowel letterlijk als figuurlijk verrijkt. De zaak en privé zijn geen machines op de automatische piloot meer. Privé is nu een thuis. En de zaak, die draait nu meer op vertrouwen in anderen. Ikzelf ben nog steeds kapitein op het schip, maar hoef niet alleen ’s ochtends vroeg als 1e en enige de zeilen te hijsen, te sturen, het dek te schrobben, op de trommel te slaan om de roeiers aan te sporen als het even windstil is.

Het lijkt wel of er meer gedeeld wordt en er meer betrokkenheid onderling is. De rust en sfeer op de zaak is echt een stuk fijner geworden.

Wat ook een heel groot plus punt is geweest, wellicht het grootste is dat onze kinderen (10,12,13,15) er regelmatig bij zijn betrokken. Zij zijn ook gehoord en hadden veel meer in de gaten dan ik ooit vermoedde.

Ik wil hier niet veel meer over kwijt, behalve dan dat zowel vanuit het gezinsoogpunt (Joanika) en zakelijk perspectief (Erwin) is bekeken. Eerst nog als zaak en gezin en later als één geheel. Wonderlijk, omdat wij het altijd erg gescheiden hebben willen houden in het belang van de kinderen. Dit is ook wel een belangrijk inzicht wat ter harte hebben genomen.

Tijden de sessies heb ik nooit, maar dan ook nooit het gevoel gekregen dat ik schuld had. Voor mijn vrouw blijkt hetzelfde zo te zijn. We hebben nooit het gevoel dat we compromissen hebben moeten sluiten.
Er is meer wijn gekomen in plaats van water erbij. Alle puzzelstukjes vielen langzaam op zijn plek. Zo natuurlijk dat je het pas achteraf merkt. Tijdens het coaching proces geenszins in ieder geval.

En dat terwijl ik nog in het begin dacht dat het mijn vrouw’s probleem was. Maar ik bleek er net zo goed bij betrokken te zijn.

Die betrokkenheid heeft Joanika mij zo liefdevol laten inzien.
Ik heb niets als kritiek ervaren, terwijl ik echt veronderstelde dat vooral mijn vrouw een probleem had. Dat Erwin een man is en druk ondernemer geweest hielp mij enorm. Ook om zakelijke kruispunten te bespreken. Hij heeft zelfs een 1e klas fiscalist erbij gehaald waardoor Boersma-Ring mij uiteindelijk alleen maar winst heeft gebracht.

Letterlijk en figuurlijk. Ook lekker toch, ik ben immers een ondernemer hoor. Niks mis mee, ook niet achteraf. Erwin heeft mij vooral bijgestaan met de zakelijke storm en het tekort aan bemanningsleden. Ook onze organisatie structuur was gegroeid maar nooit naar de gewenste richting bijgesnoeid. Ook weer één van de inzichten.

Hoe we nu verder gaan? Gewoon hard werken en niet zeuren hebben mijn vrouw en ik allebei wel meegekregen van thuis. Daarom hebben we ook veel bereikt. Alleen wat meer en oprecht geïnteresseerd de tijd nemen om elkaar echt weer te ontmoeten. Dat is echt wel veranderd.

Wat ook opvallend is: Terugkijken doen Joaniek en Erwin zelden, terwijl jij zoveel kan en mag terugkijken als je wilt. Best wel tegenstrijdig achteraf, realiseer ik mij nu.

Ik schrijf deze referentie over onze ervaringen uit dankbaarheid en respect naar mijn vrouw, kinderen en ons “nieuwe” gezin.

Dus ook vanuit waardering voor wat Joanika en Erwin voor ons hebben betekend, en nog steeds betekenen. Ik moet namelijk altijd lachen om Erwin’s uitspraak: waarom zou je wachten met beter worden totdat je (ziek) moet (worden).
Maar ja, als je alles van te voren weet, dan… Dan had ik het wéér zo gedaan.

Ondernemers van Nederland, herken jij je enigszins in mijn/ons verhaal? Bel ze dan gewoon en ga eens bij die twee op de koffie. Je hebt veel meer te verliezen dan je nu denkt. Wat dat “meer” is, wordt daar vanzelf belicht. Of blijf je net als ik volhouden dat het iedereen kan overkomen, behalve jou?

Joanika, Erwin, ik hoop dat jullie nog lang door gaan met deze verbindende warme vorm van dienstverlening.
We vinden het fijn zo iets terug te kunnen doen. Één van de weinige rekeningen die ik met plezier heb betaald. Al snap ik nog niet hoe dit kan zonder uurtje-factuurtje principe, gezien alle uren die wij samen opgetrokken zijn. Fixed price, betekent meestal een fikse prijs in mijn vertaling. Wat ook tegelijkertijd rust creëerde want ik heb nog nooit op de klok zitten kijken. En zij ook niet.

P.S. Als jullie mijn relaas willen inkorten of aanpassen is dat ok hoor, maar dit is wat ik kwijt kan/wil.

(Naam bekend bij redactie), Laren (NH)